Blog

Dit stuk gaat over de permanente verblijfsvergunning voor Rusland (Вид На Жительство) en is een vervolg op mijn stuk over de tijdelijke verblijfsvergunning (Разрешение на Временное Проживание). Omdat beide procedures meestal onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn raad ik je dringend aan beide stukken samen te lezen.

Op deze pagina:

• De wettelijke definities
• Van een tijdelijke naar een permanente verblijfsvergunning voor Rusland
• Geen territoriale beperkingen
• Wat erg verwarrend is
• Wie komen er in aanmerking voor een permanente verblijfsvergunning voor Rusland?
• Ik heb mijn permanente verblijfsvergunning verkregen, kan ik nou zorgeloos verder leven?
• Hoe zit het met de dienstplicht?
• Hoe lang duurt de procedure?
• Conclusie

Definities

Eigenlijk is ‘permanente verblijfsvergunning’ een onjuiste vertaling. Kloppender zou zijn ‘toestemming om voortdurend in Rusland te wonen.’ Deze verblijfsvergunning wordt verstrekt voor een periode van maximaal 5 jaar. Het permanente aspect ervan is dat hij, in tegenstelling tot een tijdelijke verblijfsvergunning, onbeperkt verlengd kan worden. De wetgever noemt buitenlanders met een permanente verblijfsvergunning voortdurend woonachtigen (постоянно проживающие). De buitenlander met een tijdelijke verblijfsvergunning wordt tijdelijk woonachtige (временно проживающий) genoemd. Alle verwijzingen naar wetsartikelen in deze blog post hebben betrekking op de wet inzake de Rechten van Buitenlandse Staatsburgers in Rusland,(Федеральный закон от 25.07.2002 N 115-ФЗ “О правовом положении иностранных граждан в Российской Федерации”), tenzij nadrukkelijk anders vermeld.

Van een tijdelijke naar een permanente verblijfsvergunning

Ik heb aangegeven dat ik geen groot voorstander van de tijdelijke verblijfsvergunning ben, vanwege de vele beperkingen die ermee gemoeid zijn. Er is echter een belangrijk voordeel verbonden aan de tijdelijke verblijfsvergunning: hij geeft uitzicht op de permanente verblijfsvergunning. En dit uitzicht is vrij direct. Hoewel de tijdelijke verblijfsvergunning voor 3 jaar verstrekt wordt, kun je al na 1 jaar aanspraak maken op een permanente verblijfsvergunning (art. 8 lid 2). Een tijdelijke woonachtige kan uiterlijk zes maanden voor het verlopen van zijn tijdelijke verblijfsvergunning de aanvraag voor een permanente verblijfsvergunning indienen (art. 8  wet inzake de Rechten van Buitenlandse Staatsburgers in Rusland). Doet hij dit niet, of niet op tijd, dan zal hij opnieuw een tijdelijke verblijfsvergunning aan moeten vragen.

Geen territoriale beperking

Een permanente verblijfsvergunning is aantrekkelijk, omdat de territoriale beperkingen die gelden voor de tijdelijke verblijfsvergunning niet gelden voor de permanente verblijfsvergunning. Dat houdt in dat een voortdurend woonachtige overal in Rusland mag wonen en werken (met uitzondering van de zogenaamde gesloten steden, voor het bezoek waarvan aparte toestemming vereist is).

Wat erg verwarrend is

Eigenlijk is de Russische wetgeving betreffende de permanente verblijfsvergunning ingewikkeld en verwarrend. De regels die betrekking hebben op een permanente verblijfsvergunning verschillen voor verschillende categorieën personen die dit document verkrijgen. Eigenlijk was het logischer geweest als de wetgever dan ook verschillende termen had gebruikt om deze verschillende regimes duidelijk van elkaar te onderscheiden. Maar dat is niet gebeurd. Om nog grotere verwarring te voorkomen, volg ik de terminologie van de Russische wetgever.

Wie komen er in aanmerking voor een permanente verblijfsvergunning voor Rusland?

1. Ten eerste zijn dat de personen die op grond van art. 8 lid 1 Minstens 1 jaar op grond van een tijdelijke verblijfsvergunning in Rusland hebben gewoond. Dit is de ‘basiscategorie’. Meestal als men het heeft over een permanente verblijfsvergunning wordt deze variant bedoeld.
2. Ten tweede zijn dit HQS’ers, op grond van artikel 8 lid 3.1 onder 1 hoeven zij niet eerst een tijdelijke verblijfsvergunning te krijgen, alvorens voor een permanente in aanmerking te komen.Maar een permanente verblijfsvergunning voor een HQS is slechts geldig voor de duur van zijn werkvergunning (dus maximaal 3 jaar) en om de verblijfsvergunning te laten verlengen moet iemand die deze route heeft verkozen eerst een nieuwe HQS werkvergunning aanvragen. Als de HQS een permanente verblijfsvergunning wil die, die aan de zelfde voorwaarden van de  basiscategorie van punt 1 valt, zal hij ook eerst een tijdelijke verblijfsvergunning aan moeten vragen, volgens dezelfde procedures die gelden voor anderen.   
3. Ten derde zijn dit moedertaalspekers van de Russische taal (zij die het Russisch dagelijks gebruiken in de familie- en culturele sfeer, volgens art. 33.1 van de Wet inzake Nationaliteit van de Russische Federatie (N 62-ФЗ van 31.05.2002). De permanente verblijfsvergunning die zij kunnen verkrijgen is geldig voor 3 jaar, ingevolge art. 8 lid 3.3.
4. En ten vierde zijn dit ‘landgenoten’ die naar Rusland zijn gekomen in het kader van het overheidsbeleid om in het buitenland woonachtige ‘landgenoten’ vrijwillig naar Rusland te laten verhuizen (zoals vastgelegd in Oekaze N 637 van 26 juni 2006 van de Russische President). De term landgenoten is ruim gedefinieerd in artikel 1 van de Federale Wet N 99-ФЗ van 24 mei 1999, de “Wet inzake het Beleid van de Russische Federatie betreffende landgenoten in het Buitenland’. Naast de meer traditionele betekenis van deze term vallen hier tevens vertegenwoordigers van volken die traditioneel gezien op het gebied van de Russische Federatie woonden en die een vrije keuze hebben gemaakt voor geestelijke, culturele en juridische banden met de Russische Federatie.
   De verblijfsvergunning die op deze grond verkregen wordt is geldig voor dezelfde periode als het certificaat dat in het kader van dit beleid wordt verschaft (art. 8 lid 3.4).

Dus met een permanente verblijfsvergunning ben ik van alle bureaucratie af?

Nee, zeker niet.

Je permanente verblijfsvergunning kan geannuleerd worden als je niet voldoet aan je verplichtingen, zoals:

• Niet (op tijd) de  autoriteiten informeren over je woonplaats. Op grond van art. 8 lid 6 van de wet inzake de Rechten van Buitenlandse Staatsburgers in Rusland dient een voortdurend woonachtige voor het eind van elk kalenderjaar, volgend op het jaar dat hij zijn documenten heeft gekregen, de autoriteiten die hem zijn permanente verblijfsvergunning hebben verschaft op de hoogte te brengen over zijn verblijfplaats in Rusland.
• Je de autoriteiten niet hebt geïnformeerd over je inkomsten. Dit kan op basis van een verklaring inkomstenbelasting van de werkgever. Het salaris dat hierop aangegeven is mag niet minder bedragen dan het minimumloon. Andere bevestigingen van inkomstenbronnen zijn ook toegestaan, bijvoorbeeld een vonnis waarin je alimentatie wordt toegewezen.
  Als je geen inkomsten hebt moet je aantonen over genoeg middelen te beschikken om in je levensonderhoud te kunnen voorzien. Dit kan door een  bankafschrift te tonen, waaruit blijkt dat je minstens 192 duizend roebel (minimumloon x 12) als bankdeposito hebt geplaatst. In de praktijk lenen mensen ook wel geld om zo aan dit vereiste te kunnen voldoen, dus erg effectief is dit niet.
• Je het afgelopen jaar meer dan zes maanden buiten Rusland hebt doorgebracht. Nu is het de natuurlijk de vraag: zes maanden aan een stuk of in totaal meer dan 6 maanden? Hierover is de wetgever niet duidelijk. In het algemeen is de interpretatie zes maanden aan 1 stuk. Maar pas op, sommige regionale migratie autoriteiten tellen deze periodes in het buitenland wél op. Zij annuleren de permanente verblijfsvergunning als iemand in totaal meer dan 6 maanden buiten Rusland heeft doorgebracht, hoewel ze door de rechter hierover in het ongelijk worden gesteld.   
  Dus als voortdurend woonachtig moet je zorgen dat je niet langer dan een half jaar Rusland niet bezoek, wil je je status niet verliezen.

Hoe zit het met dienstplicht?

Militaire dienstplicht geldt niet voor buitenlanders, ook niet voor voortdurend woonachtigen (art. 15).

Hoe lang duurt de procedure?

Minstens 6 maanden.

Conclusie

Wat betreft categorie 1: het is fijn dat voor voortdurend woonachtigen niet dezelfde beperkingen gelden als voor tijdelijke woonachtigen. Het feit dat de permanente verblijfsvergunning in principe onbeperkt verlengd kan worden, zonder dat je uiteindelijk de Russische nationaliteit aan moet nemen kan voor mensen die een bepaalde emotionele band met Rusland voelen, zonder de nationaliteit te willen verkrijgen, aantrekkelijk zijn.

Voor wat betreft categorie 2, de HQS: aangezien hij, mits zijn paspoort lang genoeg geldig is, sowieso al 3 jaar in Rusland mag verblijven en in- en uit mag reizen zonder beperkingen is er voor hem weinig toegevoegde waarde verbonden aan het verkrijgen van een permanente verblijfsvergunning.Een permanente Russische verblijfsvergunning voor een HQS eigenlijk alleen interessant als hij van plan is uiteindelijk de Russische nationaliteit te verkrijgen.

Zoals gezegd is het verwarrend dat er verschillende soorten permanente verblijfsvergunningen zijn, terwijl in de wettelijke terminologie geen onderscheid is aangebracht.

Als een HQS een permanente verblijfsvergunning, waarmee zijn verblijfsrecht niet verbonden is aan zijn werkvergunning,wil verkrijgen,  zal hij eerst een tijdelijke verblijfsvergunning aan moeten vragen. En dat is eigenlijk alleen reëel als in zijn geval hiervoor geen quota nodig is.